Δευτέρα 21 Μαρτίου 2016

Ο «Φιλελευθερισμός» και γιατί οι Έλληνες πολίτες δεν τον εμπιστεύονται.

του Αλέξανδρου Δρίβα,
Υποψήφιου Διδάκτορα Διεθνών Σχέσεων.

Οι εκλογές πλησιάζουν και όπως και σε όλες τις προηγούμενες αναμετρήσεις, από το 2009 και μετά, μια νέα πολιτική κουλτούρα ήρθε στη χώρα προκειμένου να γίνει μέρος του ελληνικού πολιτικού αλλά και κομματικού συστήματος. Τα λεγόμενα φιλελεύθερα κόμματα, άραγε, δεν προϋπήρχαν;
Ως κόμματα, όχι. Φωνές εντός κομμάτων, υπήρχαν και στα δύο παλαιά κόμματα. Αυτοπροσδιορίζονταν και συνεχίζουν να αυτοπροσδιορίζονται ως «άνθρωποι των λύσεων», «εκσυγχρονιστές» και «άνθρωποι που έρχονται από το χώρο της εργασίας τους για να προσφέρουν στα κοινά». Η μεγάλη τράπεζα ιδεών στην οποία κάνουν αναγωγή την πολιτική τους καταγωγή, είναι ο φιλελευθερισμός.
Ποιός είναι άραγε ο αυθεντικός φιλελευθερισμός;
Ποιός είναι στην Ελλάδα και τί «πρόσωπο» έχει;
Γιατί ενώ φαινομενικά προσφέρει λύσεις που θα ήθελαν οι πολίτες, δε γίνεται δημοφιλής;
Τέλος, γιατί ενώ ο λεγόμενος παλαιοκομματισμός δε σταματά να κατρακυλά από το 2009 και μετά, τα νέα αυτά μορφώματα δε γίνονται οι κάλπες εκλογικής δυσαρέσκειας;

Η έννοια του Φιλελευθερισμού και οι παράμετροί της.

Ποιός είναι λοιπόν ο λεγόμενος φιλελευθερισμός, πέραν της ελληνικής ετυμολογίας της λέξης;