Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2016

Φαυλοκρατισμός


«Οι ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί χρειάζονται και χρησιμοποιούν το κράτος» υποστηρίζουν οι φιλελεύθεροι Acemoglou και Robinson στο γνωστό βιβλίο τους «Γιατί αποτυγχάνουν τα έθνη»(σελ 91). Δεν μπορείς να τους πεις και....κρατιστές,  διότι είναι σαν να τους βρίζεις μιας και είναι γνωστή  η φιλελεύθερη προσέγγιση στον επιστημονικό τους λόγο.  Φυσικά όταν λέω  φιλελεύθερη, εννοώ την μετριοπαθή, την εξισωτική και όχι την ακραία, την νεοφιλελεύθερη. Επίσης όταν λέω κρατιστές, εννοώ με την έννοια που έχει λάβει πλέον διαστάσεις σχιζοφρένειας από τους εδώ Έλληνες  political correct,  από κάθε πλευρά του ιδεολογικού φάσματος(συντηρητικοί, ευρωσκεπτικιστές, φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι ακόμα...... μεταλλαγμένοι συριζαίοι). Για τον όρο κρατισμό έχω μιλήσει αλλού. Σήμερα θα τα πούμε για τον φαυλοκρατισμό, μία από τις κακές εκδοχές του κρατισμού.

Οι δύο μελετητές λοιπόν στην θεσμική τους προσέγγιση υποστηρίζουν , ........ βάση δύο βασικών εννοιών, τους «ανοιχτούς» (inclusive) και τους  «κλειστούς» (exclusive) οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς( σελ 89)

Ανοιχτοί οικονομικοί θεσμοί είναι εκείνοι που αντιστοιχούν στην οικονομία της αγοράς, στην  ισότητα ευκαιριών ,  κρατικός συντονισμός και παρέμβαση για την μείωση των στρεβλώσεων και φυσικά προστασία των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας, της ελευθερίας των συμβάσεων και των ελεύθερων συναλλαγών.

Κλειστοί οικονομικοί θεσμοί είναι εκείνοι χαρακτηρίζονται από τη θεσμικά προστατευόμενη απόσπαση του πλούτου και των εισοδημάτων που παράγονται στους κόλπους μίας κοινωνίας εκ μέρους των ελίτ. Η εδραίωση της πολιτικής και οικονομικής επικυριαρχίας των ελίτ μπορεί να βασίζεται σε συνθήκες γενικευμένης ανομίας και γενικώς ανίσχυρων κρατικών δομών κάτι που έχει ιδιαίτερη σημασία στο περιβάλλον της ελληνικής κρίσης όπως σημειώνει χαρακτηριστικά ο Κώστας Σρατηλάτης(Το πολιτικό σύστημα σε κρίσιμη καμπή, σελ 50)

Η βασική θέση των Acemoglou και Robinson αφορά στη σχέση μεταξύ των πολιτικών και οικονομικών θεσμών. Διαπιστώνουν λοιπόν έντονη συνέργεια ανάμεσα στους κλειστούς οικονομικούς και πολιτικούς θεσμούς αντίστοιχα. Η συνέργεια αυτή λαμβάνει τη μορφή της αρνητικής ανατροφοδότησης ή, πιο απλά, του «φαύλου κύκλου».  Ο Κώστας Στρατηλάτης(σελ 54) το περιγράφει ως εξής: «Οι ελίτ χρησιμοποιούν την πολιτική εξουσία για να θεσπίσουν και να καθιερώσουν κλειστούς οικονομικούς θεσμούς, οι οποίοι θέτουν ελάχιστα εμπόδια στην αθέμιτη απόσπαση πλούτου από τα ευρύτατα στρώματα του πληθυσμού. Αυτό οδηγεί σε εξουδετέρωση των πολιτικών ή/ και οικονομικών αντιπάλων των ελίτ και σε παγίωση της πολιτικής και οικονομικής επικυριαρχίας τους. Ακόμα και σε περίπτωση ανατροπής της καθεστηκυίας τάξης, είναι πολύ πιθανή η ανάδυση νέων ελίτ, οι οποίες θα εκμεταλλευτούν τις υπάρχουσες πολιτικές και οικονομικές υποδομές για να ενισχύσουν τη θέση τους και για να αποτρέψουν την επιστροφή των παλαιών ελίτ στην εξουσία. Με αυτό τον τρόπο, διατηρείται η κλειστότητα των πολιτικών και οικονομικών θεσμών

Είμαστε το έθνος που δημιούργησε την πολιτική κουλτούρα, αλλά όμως την ξεχάσαμε  και την αφήσαμε στα χέρια πολιτικών καιροσκόπων και κρατικοδίαιτων ραντιέρηδων,  με αποτέλεσμα να είμαστε έρμαια των διαθέσεών τους. Και αυτό το πληρώνουμε σκληρά με αυτήν την κρίση. Διότι φαυλοκρατισμός σημαίνει η επικράτηση ανήθικων και διεφθαρμένων ανθρώπων ή και τρόπων, στην άσκηση πολιτικής, διοίκησης ή διακυβέρνησης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου