Σάββατο 7 Δεκεμβρίου 2013

Ο καπιταλισμός-καζίνο, η διάλυση του κοινωνικού κράτους και ο επικείμενος θάνατος της δημοκρατίας


των Henry A. Giroux και Χ. Ι. Πολυχρονίου

Zούμε στην εποχή του φονταμενταλισμού της αγοράς. Η εξέλιξη από τον βιομηχανικό καπιταλισμό στην χρηματιστικοποίηση της οικονομίας έχει προκαλέσει βαθιές ρωγμές στον κοινωνικοοικονομικό ιστό των δυτικών  καπιταλιστικών κοινωνιών, με το χρέος και τη μόχλευση, τη λιτότητα και τις ακραίες οικονομικές ανισότητες, τη συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους και τη διάλυση των δημοκρατικών θεσμών να αποτελούν μόνο μερικά από τα εξέχοντα χαρακτηριστικά του «γενναίου νέου κόσμου» της νεοκαπιταλιστικής τάξης πραγμάτων.  Πρόκειται για τη διαμόρφωση μιας νέας δυστοπίας, αν και στο φαινόμενο αυτό υπάρχει ένα ιστορικό ανάλογο — η «επίχρυση εποχή» του καπιταλισμού στις ΗΠΑ και η δεκαετία του 1920.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες, και ένα όλο και μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης, με την περιφέρεια της ευρωζώνης να βρίσκεται ήδη σε μια εξελιγμένη φάση, έχουν εισέλθει σε μια εποχή που....

Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013

Η νεοφιλελεύθερη τραγωδία

Όπως φαίνεται από τις συνεχείς αυξήσεις της ποσότητας χρήματος εκ μέρους όλων  των κεντρικών τραπεζών της Δύσης, οι οποίες εφοδιάζουν με όλο και μεγαλύτερη ρευστότητα τις οικονομίες χωρίς αποτέλεσμα, το σύστημα δεν μπορεί να επιβιώσει – ούτε με αυτόν, ούτε όμως με έναν ανάλογο τρόπο.
Η υπερχρέωση έχει προκαλέσει τόσο μεγάλα προβλήματα, τα οποία είναι αδύνατον να αντιμετωπισθούν απλά και μόνο τυπώνοντας νέα χρήματα – πόσο μάλλον όταν τα νέα αυτά χρήματα ανοίγουν συνεχώς το ρήγμα μεταξύ πλουσίων και φτωχών, όπως φαίνεται από το παράδειγμα της Fed και των Η.Π.Α.
Ειδικότερα, με την αύξηση της ρευστότητας, η οποία όμως δεν καταλήγει στην πραγματική οικονομία, μεταφέρεται ουσιαστικά πλούτος από τη μεσαία τάξη στην υψηλότερη – από τα λιγότερο, στις περισσότερο προνομιούχα άτομα της εκάστοτε κοινωνίας.
Η «μέθοδος μεταφοράς» είναι η συνεχώς υψηλότερη κερδοφορία των διαφόρων κερδοσκοπικών κεφαλαίων, τα οποία είναι οι.....

Παρασκευή 26 Ιουλίου 2013

Επίκαιρος ξανά ο Χάιμαν Μίνσκι στην εποχή της ευρωκρίσης.Ο οικονομολόγος που αποκαθήλωσε τον νεοφιλελευθερισμό

Του Χ. Ι. Πολυχρονίου*

Η παγκόσμια χρηματοοικονομική κρίση του 2007-08, που στην παρούσα φάση συνεχίζεται υπό τη μορφή της «κρίσης χρέους» στην Eυρωζώνη, έχει τις ρίζες της στη χρηματιστικοποίηση της οικονομίας και στην ευρύτερη δυναμική της νεοφιλελεύθερης καταιγίδας που σαρώνει τον πλανήτη από τα τέλη της δεκαετίας του 1970 έως σήμερα.[1] Γύρω από το θέμα αυτό φαίνεται να συμφωνεί η πλειονότητα των οικονομολόγων, ανεξαρτήτως ιδεολογικών και πολιτικών προσανατολισμών, αν και υπάρχει διαφωνία για τους παράγοντες που οδήγησαν στη διαμόρφωση του παγκόσμιου νεοφιλελευθερισμού και στη χρηματιστικοποίηση της οικονομίας, καθώς και για τις κατάλληλες πολιτικές για την αντιμετώπιση τόσο της συνεχιζόμενης κρίσης όσο και για την αναδιοργάνωση των θεσμών και λειτουργιών της παγκόσμιας οικονομίας.[2]
Ωστόσο, η ιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού και το κύρος των νεοκλασικών οικονομικών έχουν κλονιστεί σοβαρά και μια αναμενόμενη οικονομική αντεπανάσταση βρίσκεται υπό εξέλιξη τα τελευταία χρόνια (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο νεοφιλελευθερισμός έχει ήδη απολέσει την κυριαρχία του), με σοβαρό δείγμα το γεγονός ότι...

Τρίτη 23 Ιουλίου 2013

Ποια είναι η φορολογική πολιτική του Μνημονιακού νεοφιλελευθερισμού.

«οι φόροι είναι τα τέλη συνδρομής που πληρώνουμε
για τα προνόμια που απολαμβάνουμε
ως μέλη μιας οργανωμένης κοινωνίας»
F.D. Roosevelt

Κάποιοι νεοφιλελεύθεροι με κατακρίνουν γιατί λέει ονομάζω ως νεοφιλελεύθερη την υπερφορολόγηση. Τους εξηγώ ότι ένας από τους σκοπούς του νεοφιλελευθερισμού είναι η αναδιανομή του υπάρχοντος κεφαλαίου μέσω της φορολόγησης.

Πως γίνεται αυτό;

Μα φυσικά μέσω της κατάργησης του προοδευτικού φόρου, ο οποίος φόρος είναι εκείνος του οποίου ο φορολογικός συντελεστής αυξάνεται, καθώς αυξάνεται η φορολογική βάση.

Στην θέση του, το νεοφιλελεύθερο δόγμα προωθεί τον....

Δευτέρα 1 Ιουλίου 2013

JOHN QUIGGIN:«Ο νεοφιλελευθερισμός ως ζόμπι»

Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ είναι υπαίτιος για τη σχεδόν ολοτελή κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και τη σημερινή οικονομική κρίση.
Οι βασικές αρχές του, αν και είναι «νεκρές ιδέες» που θάφτηκαν πριν από τρία χρόνια στο νεκροταφείο της οικονομικής κρίσης, όχι μόνο βγήκαν από τον τάφο τους και κυκλοφορούν ανάμεσά μας, αλλά αποτελούν και τα κύρια εργαλεία αυτών που υποτίθεται ότι έχουν αναλάβει την ευθύνη να μας βγάλουν από την κρίση.
Καλωσήρθατε στον κόσμο των οικονομικών ιδεών-ζόμπι! Αυτό, μάλιστα, είναι και το θέμα της ανάλυσης του βιβλίου «Zombie Economics» από τον διακεκριμένο αυστραλό οικονομολόγο John Quiggin. Στο βιβλίο, που εξελίσσεται σταθερά σε διεθνές ακαδημαϊκό μπεστ σέλερ καθώς έχει αποσπάσει άκρως εγκωμιαστικά σχόλια από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά έντυπα σε Ευρώπη, Αμερική και Ασία, ο καθηγητής Quiggin απογυμνώνει τη ρητορική και τις θεωρητικές αξιώσεις του νεοφιλελευθερισμού και αποκαλύπτει την....

Τετάρτη 26 Ιουνίου 2013

Νεοφιλελευθερισμός και η κατάσταση της προηγμένης παγκόσμιας οικονομίας.

Μπορεί ο τυφλός να θεραπεύσει τον ανάπηρο;
Οι κρίσεις είναι ενδογενές χαρακτηριστικό του καπιταλισμού. Αυτό το γνώριζε πολύ καλά ο Μαρξ. Εξίσου καλά το γνώριζαν ο Κέυνς και ο Μίνσκυ. Οι νεοφιλελεύθεροι, από την άλλη μεριά, τείνουν να πιστεύουν ότι η κρατική δράση είναι αυτή που προκαλεί αναταραχή στις αγορές και οικονομική αστάθεια.

Ποιος είπε ότι η οικονομική επιστήμη δεν είναι ιδεολογικά προκατειλημμένη και δεν πάσχει από πολιτική μεροληψία; Τριακόσια χρόνια χρηματοπιστωτικων και οικονομικών κρίσεων δε λένε απολυτως τίποτα στους αδιάλλακτους νεοφιλελεύθερους, που επιμένουν στην ύπαρξη της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς, θεωρούν απόλυτη αλήθεια τη θεωρία της προς τα κάτω διαρροής του πλούτου και, μέχρι προσφατα, υποστήριζαν, όπως έκανε το 2003 ο βραβευμένος με Νόμπελ οικονομολόγος Robert Lucas, ότι το «κεντρικό πρόβλημα της ύφεσης-πρόληψης έχει λυθεί.»

Με τόσες πολλές λανθασμένες υποθέσεις να καθοδηγούν τον αγοραίο φιλελευθερισμό δεν προκαλεί απορία το γεγονός που οι νεοφιλελεύθεροι έχουν αποτύχει να βγάλουν τα σωστά συμπερασματα από την...

Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Η Θάτσερ έφυγε, ο θατσερισμός ζει...

Δεν είναι τυχαίο ότι η Μάργκαρετ Θάτσερ που έφυγε χθες από τη ζωή, άφησε τη σφραγίδα της όχι μόνο στην  Βρετανία, αλλά και στην παγκόσμια οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα. Η ενδεκαετής διακυβέρνησή της άλλαξε ριζικά τις οικονομικές και κοινωνικές αντιλήψεις, συμβάλλοντας στην επικράτηση του νεοφιλελεύθερου οικονομικού δόγματος, που κυριάρχησε- και  σε μεγάλο βαθμό επικρατεί ακόμα... - για τρεις και πλέον δεκαετίες. Ο θατσερισμός σε αγαστή σύμπλευση με τα ρηγκανόμικς που επικρατούσαν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, με εμπνευστή την πολυσυζητημένη σχολή του Σικάγου, άλλαξαν άρδην το οικονομικό τοπίο σε ολόκληρο τον  κόσμο.
 
Οι περικοπές στις δημόσιες δαπάνες, η συρρίκνωση του κοινωνικού κράτους σε συνδυασμό με την  απορύθμιση των αγορών και τις αθρόες ιδιωτικοποιήσεις και την κατεδάφιση των εργασιακών σχέσεων, οδήγησαν στην επικράτηση ενός οικονομικού δαρβινισμού. Τα πιο ευάλωτα, τα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα, αλλά και οι πιο αδύναμες επιχειρήσεις, οδηγήθηκαν στο περιθώριο, ενώ αντίθετα γιγαντώθηκαν...

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Οι επιπτώσεις της νεοφιλελεύθερης μυωπίας

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως σε ό,τι αφορά το «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο η πρόταση της τρόικας δεν είναι μόνο τιμωρητική αλλά και τελείως ακατανόητη. Η ιδέα του κ. Σόιμπλε πως η έξοδος της Κύπρου από το ευρώ, λόγω του μεγέθους της, δεν θα έχει συστημικές επιπτώσεις για την ευρωζώνη αποδείχθηκε τελείως λανθασμένη. Η καταψήφιση του νομοσχεδίου για το «κούρεμα» από την κυπριακή Βουλή οδήγησε αμέσως στη φυγή κεφαλαίων από τον ευρωπαϊκό Νότο. Πιο γενικά, όπως έδειξαν τα περισσότερα χρηματιστήρια, το «Οχι» της Κύπρου είχε αρνητικές συνέπειες σε παγκόσμια κλίμακα. Επιπλέον ξαφνικά το ταμπού του απαραβίαστου των καταθέσεων καταργήθηκε. Είναι δυνατόν αυτό να μην έχει αρνητικές συστημικές συνέπειες;

Ο γερμανός υπουργός Οικονομικών ή θέλει τη διάλυση του ευρωπαϊκού εγχειρήματος (μάλλον απίθανο, αφού η Γερμανία κερδίζει από την ΕΕ) ή η νεοφιλελεύθερη ιδεολογία του τον έχει τελείως τυφλώσει. Είναι προφανές πως...

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Κόμμα Νεοφιλελευθέρων και Μητσοτάκης


Πριν από 33 χρόνια, στις 6 Σεπτεμβρίου 1977, ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης με την ίδρυση δικού του κόμματος (των Νεοφιλελευθέρων) επιχειρούσε να κάνει ένα ντεμαράζ στην πολιτική ζωή του τόπου. Άλλωστε κι εκείνος βρισκόταν τότε σε μια ιδιότυπη πολιτική απομόνωση.

Τα Ιουλιανά του 1965 και ο πρωταγωνιστικός του ρόλος σε αυτά τον είχαν αποκλείσει από κάθε συμμετοχή στους φορείς που είχαν «μαγιά» στον πολιτικό χώρο από τον οποίο προερχόταν, την Ένωση Κέντρου.

Για την ΕΔΗΚ (που ουσιαστικά αποτελούσε μετεξέλιξη του μητρικού κόμματος) ήταν το «κόκκινο πανί» Παράλληλα, ο κ. Μητσοτάκης έβρισκε κλειστή την πόρτα και του Κωνσταντίνου Καραμανλή για τη Νέα Δημοκρατία, παρότι στο κυβερνών (τότε) κόμμα συμμετείχαν ήδη στελέχη των Αποστατών του ’65, όπως -επί παραδείγματι- ο Δημήτρης Παπασπύρου, ο Κωνσταντίνος Στεφανάκης και ο Ιωάννης Τούμπας.

Ξεκίνημα

Με μια χούφτα ανθρώπους ξεκίνησε τότε ο Κων. Μητσοτάκης το εγχείρημά του. Οι περισσότεροι ήταν...

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

ΤΟ ΔΟΓΜΑ ΤΗΣ ΚΑΓΚΕΛΑΡΙΟΥ

Η χρησιμοποίηση της κρίσης για την επιβολή των νεοφιλελεύθερων αλλαγών στην ΕΕ, οι οποίες δεν είναι επιθυμητές ούτε από το λαό, ούτε από την πλειοψηφία των πολιτικών κομμάτων – με γρήγορο ρυθμό, πριν προλάβουν να συνέλθουν οι πολίτες από το σοκ

Μέσω των έντονων διαρθρωτικών επεμβάσεων στον ευρωπαϊκό Νότο, έχει τεθεί ουσιαστικά σε λειτουργία η διαδικασία της κατάλυσης του εναπομένοντος κοινωνικού κράτους της ΕΕ. Η «κατεδάφιση» αυτή έχει ήδη προηγηθεί στη δυτική, καθώς επίσης στην ανατολική Ευρώπη - μέσω της εκποίησης των κοινωφελών δημοσίων επιχειρήσεων, η οποία εξυπηρετεί κυρίως την «πάταξη» του συνδικαλισμού(η διαφθορά, καθώς επίσης η γενικότερη «αμετροέπεια» αρκετών συνδικαλιστών, μάλλον διευκολύνει την όλη διαδικασία).

Εάν η πολιτική λιτότητας συνεχισθεί έως το 2014/15, παρά τις λαϊκές αντιδράσεις,εκβάλλοντας νομοτελειακά σε μία αντιστροφή της τάσης, σε μία νέα ανάπτυξη δηλαδή, τότε...

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2013

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ

Η ειρηνική συνύπαρξη του φιλελευθερισμού με τον μερκαντιλισμό, με τον κρατικό καπιταλισμό καλύτερα, φαίνεται πως πλησιάζει στο τέλος της - ενώ οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις, όπως επίσης οι συναλλαγματικές συρράξεις, ευρίσκονται προ των πυλών

"Εάν καταρρεύσει το ευρώ, η γερμανική επέλαση θα συνεχισθεί, με τη δημιουργία δορυφόρων (Ολλανδία, Αυστρία κλπ.), καθώς επίσης «οικονομικών ζωνών» - προτεκτοράτων δηλαδή ολοκληρωτικής επιρροής της Γερμανίας (Ελλάδα, Ισπανία, Πορτογαλία κοκ), άμεσα εξαρτημένων από τη βιομηχανία της.
Εάν δεν καταρρεύσει το ευρώ, η Γερμανία θα αναδειχθεί στον αδιαφιλονίκητο ηγεμόνα της Ευρώπης - με την δουλική υποταγή όλων των «εταίρων» της, στις δικές της επιθυμίες και στα δικά της σχέδια.
Όπως έχει πει άλλωστε ο J. Adams, ο δεύτερος πρόεδρος των Η.Π.Α.:

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2013

Βιβλιογραφία για τον Φιλελευθερισμό

Πολύς κόσμος συγχέει τον νεοφιλελευθερισμό με τον φιλελευθερισμό, νομίζει ότι με το να αυτοπροσδιορίζονται μερικοί νεοδεξιοί/νεοσυντηρητικοί πολιτικοί ως φιλελεύθεροι...είναι τελικά φιλελεύθεροι, οι αριστεριστές του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν τον φιλελεύθερο Κέυνς, και άλλα πολλά ευτράπελα. Δυστυχώς ζούμε σε μια κοινωνία όπως υπάρχει πλήρης ιδεολογική σύγχυση σε ότι αφορά την σημασία και τον προσδιορισμό του φιλελευθερισμού.
Γι'αυτόν λοιπόν προτείνω τα δύο βιβλία του Σπύρου Μακρή(εικόνα), όπου ξεδιαλύνουν το ζήτημα του φιλελευθερισμού, ο οποίος πολιτικά στην Ελλάδα αλλά και στην Ευρώπη είναι νεκρός.